Mijn naam is Elianne de Roo, innovatiemedewerker bij TINT. Over twee weken start ik met een nieuwe baan. En het afscheid bij TINT gaat met een lach en een traan.
Ik vind het een voorrecht om in die tijd dat ik bij TINT werk zoveel mensen heb leren kennen. Steeds weer heb ik gezien dat technologie gebruiken op werk geen einddoel is maar een middel om werk toegankelijk te maken. Voor Moja, die de Nederlandse taal niet machtig kon worden, maar met vertaaltechnologie toch aan het werk kon bij Hanos. Voor Rowland, die blind is en toch zelfstandig woont, maar op zijn werk afhankelijk was van anderen omdat we niet wisten dat hij de apps die hij thuis gebruikte ook op werk kon inzetten. Voor de deelnemer van de 3D printcursus die op deze middagen ontdekte waar hij goed in was.
Mensen die vaak moeite hebben om mee te komen. Omdat de wereld niet bij hen lijkt te passen, te snel gaat of veel te complex is ingericht. Maar die een aanwinst zijn voor elke plek waar ze kansen krijgen. Een collega wees mij op dit artikel over neurodiversiteit op de werkvloer dat Koen Bruning schreef voor De Correspondent (Iedereen heeft baat bij een neurodiverse werkvloer, 24 juli 2025).
“Door de gesprekken die ik voerde bij die bedrijven leerde ik: neurodiversiteitsbeleid is niet ‘extra’, voor mensen zoals ik. Het is een noodzakelijke stap richting een gezondere werkvloer, waarbij iedereen de kans krijgt zijn eigen kwaliteiten optimaal te benutten. Organisaties die daarin investeren, winnen niet alleen aan menselijkheid, maar ook aan innovatie en loyaliteit.”
Dat is volgens mij precies waar we vaker bij stil mogen staan. Iedereen is anders! En hoewel we maatwerk moeten bieden aan het arbeidspotentieel creëren we zo uiteindelijk een arbeidsmarkt met waardering en respect voor elkaars mogelijkheden en onmogelijkheden. En daar heeft iedereen baat bij.
Maar inclusie gebeurt niet vanzelf. Het vraagt bewuste keuzes: in werving, in werkcultuur, in ondersteuning. En juist daarin willen TINT van betekenis zijn. We nodigen organisaties uit om met ons in gesprek te gaan. Hoe inclusief is jouw werkvloer? Welke blinde vlekken kunnen we samen opsporen? Welke behoeften zijn er?
Want zoals Koen Bruning mooi stelt: “Neurodiversiteit is geen probleem om op te lossen, maar een realiteit om te omarmen.”
